ÇENE EKLEMİ (TEMPOROMANDİBULAR EKLEM) HASTALIKLARI

Çene eklemi (Temporomandibular Eklem) hastalıkları nelerdir ve  nasıl teşhis edilir?

Çene eklemi alt çenenin kafa kaidesine bağlandığı bir eklemdir. Ağız açıp kapatma hareketleri esnasında klik denilen bir ses ve bazen bu sese eşlik eden ağrı ve hareket kısıtlılığı ile hastalar çene cerrahisi uzmanlarına başvurur. Ağrı kulağa, şakak bölgesine ve boyuna yansıyan tarzda olabilir ve çeneyi hareket ettirdikçe artar tarzdadır. Ayrıca sert gıdaları çiğneme güçlüğü mevcuttur.  Bununla beraber ilerlemiş rahatsızlıklarda çenede kilitlenme ve dislokasyon denilen çene ekleminde çıkma durumu meydana gelebilir. Çene eklemi hastalıkları; miyozit ve miyospazmı içeren çiğneme kası rahatsızlıkları, adezyonlar, sublüksasyon , dislokasyon, redüksiyonlu ve redüksiyonsuz disk deplasmanlarını içeren disk bozuklukları, artrit, retrodiskit, ve sinovit veya kapsülliti içeren iltihabi hastalıklar, fibrozis ve ankilozu içeren tam veya kısmi hareket bozuklukları, 5hipoplazi,hiperplazi ve
neoplazileri içeren gelişim bozuklukları olarak 5 ana sınıfa ayrılabilirler.

Çene eklemi (Temporomandibular Eklem) hastalıkları oluşum sebepleri nelerdir?

Oluşum sebepleri ani ve sert gelen akut bir makrotravma veya uzun süreli ufak kronik bir mikrotravma sonucu oluşur. Akut makrotravma; trafik kazası, çeneye sert bir cisim çarpması, düşme, çenenin aşırı ve uzun süreli açık kalması ki bu durum en sık diş tedavileri esnasında meydana gelebilir, yine benzer biçimde genel anestezide entübasyon esnasında oluşan travmaları sayabiliriz. Kronik mikrotravmalar; yüksek yapılmış dolgu veya oklüzal uyumlaması iyi yapılmamış hareketli ve sabit protezler, özellikle küçük çocuklarda tırnak yeme, kalem ısırma veya taklit etme alışkanlıkları, uzun süreli telefonla konuşmak ve duruş bozuklukları, gece- gündüz diş gıcırdatma veya sıkma söylenebilir. Çene eklemi hastalıkları kadınlarda erkeklere oranla daha sık rastlanır.



Çene eklemi (Temporomandibular Eklem) hastalıkları nasıl tedavi edilir?

Tedavi yaklaşımları konservatif ve cerrahi olarak ikiye ayrılır. Konservatif tedaviler cerrahi tedavilere göre daha kısa, ağrısız ve çoğunlukla daha etkilidir. Konservatif tedavi yöntemleri ilaç ( analjezik,antiinflamatuar, antidepresan ve kas gevşeticiler), fizik tedavi ( sıcak-soğuk paketler, gerdirme hareketleri, maniplasyon, TENS ), Oklüzal splintlerdir. Son yıllarda gelişmekte olan düşük akım lazer tedavileri de oldukça etkili pratik ve ağrısız tedavi seçeneği olarak uygulanabilir.

Cerrahi tedavi yöntemleri ise kondilektomi, diskektomi, eminektomi olarak söylenebilir. Bunların dışında artrosentez ve eklem içi enjeksiyonlar son yıllarda başarı ile uygulanan, cerrahi uygulamalar kadar agresif olmayan non-invaziv tedavi seçenekleridir. Bu tedavi seçenekleri bazen tek tek bazende birarada uzman ve tecrübeli kişiler tarafından uygulanmalıdır